۶/۰۱/۱۳۸۶

بریزبن

امروز یه چند روزی میشه که برای سمینار مدینفو 2007 در بریزبن هستم. از اولش هم هوا بارونی بوده تا حالا. از جاهای دیدنی شهر فقط یه کباب فروشی نزدیک هتل رو دیدم تا حالا
روز اول که رسیدم یکی از رفقای خوب قدیمی اومد دنبالم. از رفقای دبیرستان و بعد برای مدتی که من دانشگاه شیراز بودم بهترین دوستم که همیشه با هم بودیم. یادش بخیر که چه خاطراتی داشتیم. ما یه تیم فوتبال دستی هم با هم داشتیم که نه خیلی بد بود و نه خیلی خوب. رفیقم یه ضربه آروم ولی کات دار میزد که معروف شده بود! منم که هر وقت دستم میومد فرفره میزدم
حالا رفیقم اینجا پزشکه و راضی. یکی دیگه از رفقای هم دانشگاهی رو هم قراره ببینم که با هم در مشهد همسایه هم بودیم. حالا چند هزار کیلومتر اونورتراز محلمون قراره همیدگه رو ببینیم
کمی هم از سمینار بنویسم. هر سال که میگذره میفهمم که چقدر بیسوادم. توی این سمینارا که بهترینهای دنیا میان آدم احساس حقارت میکنه. نزدیک 40 نفر فقط از کره جنوبی مقاله و پوستر دارن. هنگ کنگ چکار کرده و تمام سیستم بهداشتیشون کامپیوتریزه شده. این آسیائیها اونقدر پیشرفت کردن در طی این سالها که دیگه رسیدن به اونا هم غیر ممکن بنظر میرسه. دلم میخواست میفهمیدم هنگ کنگیا چطور در عرض 15 سال کاری کردن که از اروپا هم جلو زدن. البته اصولش معلومه: سخت کوشی و کار گروهی
دریه سری بحثهای جالبی شرکت کردم در زمینه دیتا ماینینگ. یه سری مسائلی رو فهمیدم که زیاد بهشون فکر نکرده بودم مثلا بررسی متغیرهائی که در طی زمان تغییر میکنن و چگونگی آنالیز آنها
راجع به این سفرم بیشتر مینویسم بعدا

0 نظرات: