یه زمینه ذهنی ماها داریم و اونم بی ارزش دونستن اطلاعاته. در شهر کوچکی کار میکردم و از پزشکای محلی میشنیدم که وقت و بی وقت آشنایان و اقوام دور و نزدیک میان پهلوشون و ازشون میخوان که معاینه بشن و بعدم دارو براشون نوشته بشه و میرفتن. الیته تشکر میکردن ولی هیچوقت از نظر مالی این لطف رو جبران نمیکردن. در مهمونیها هم که همه ماها تجربه کردیم که تمام وقت ماها صرف پاسخ به سووالات پزشکی مهمانان میشه. حالا فکر کنین که آشنائی دارین که چندین دفعه براش مشورت پزشکی انجام دادین بصورت رایگان و ایشون یه بقالی دارن. اگر یه دونه کبریت هم از ایشون بخواین پولشو میدین و اگر بعد از تعارفات ایشان پولش رو ندین به هزار تا لقب منجمله خسیس بودن متهم میشین. من فکر میکنم که علت این دوگانگی بی ارزش شمردن اطلاعات و معلومات هستش. همه توقع دارن که شما اطلاعات و تجربتونو به رایگان در اختیارشون بذارین چون اطلاعات رو تو دست نمیشه گرفت بنابراین هیچ و بی ارزش تلقی میشه.
شما نظرتون چیه و علت این مساله رو در چه چیزی میدونین؟ فکر میکنین چطور میشه این مساله رو برطرف کرد؟
در ادامه این پست میخوام یه پست دیگه بنویسم راجع به اینکه چطور بدون هیچ دلیلی - البته شاید برای ما - رفقای وبلاگی یکی از پرکارترین و بهترین تولید کننده اطلاعات رو از دست دادن
شما نظرتون چیه و علت این مساله رو در چه چیزی میدونین؟ فکر میکنین چطور میشه این مساله رو برطرف کرد؟
در ادامه این پست میخوام یه پست دیگه بنویسم راجع به اینکه چطور بدون هیچ دلیلی - البته شاید برای ما - رفقای وبلاگی یکی از پرکارترین و بهترین تولید کننده اطلاعات رو از دست دادن
0 نظرات:
ارسال یک نظر